Herzlich Willkommen » météorologiques et entretenir

Vanmorgen werd ik wakker voor een trainingssessie met Joel. Zoals gewoonlijk trapte hij tegen mijn kont. We hebben veel onderlichaam gedaan en toen liet hij me een paar minuten touwtje springen.
Jump Roping is een van die dingen die niet zo hard klinkt totdat je het een paar minuten achter elkaar doet. Je hartslag gaat door het dak! (Ik droeg mijn hartslagmeter niet, maar ik voelde mijn hart uit mijn borst proberen te springen. Dus dat is er.)

Ik had een halve Kardea-reep voor mijn training en de helft erna. Kardea-repen - die door het bedrijf ter beoordeling Adidas Eqt Support Adv Damen naar mij zijn gestuurd (ze vroegen op Twitter of iemand wilde reviewen en ik greep de kans aan ... net als een heleboel andere bloggers) - lijken qua smaak en ingredi?nten behoorlijk op mijn hernieuwde liefde , Larabars, maar hun shtick is dat ze ze op de markt brengen voor cholesterolbeheer. Na een radio-interview en het eten van de tweede helft van de bar, sprong ik op mijn fiets voor een rit van 14 mijl.

Ik hou van New York om verschillende redenen, maar een daarvan is al het leuke dat er te doen is - veel gratis. Tegenwoordig sloot de stad Park Ave. af, zodat fietsers en hardlopers konden rijden en rennen door de stad. Het pad op de West Side Highway is geweldig, maar in de weekenden is het VERPAKT, wat fietsen moeilijk maakt. Ik ben niet zozeer een fan van het East River-pad. Dus een toegewijd pad voor hardlopers / fietsers Nike Air Max 2017 Womens door de stad was best gaaf.

Ik herinnerde me een ander ziekenhuis, afgelopen zomer met mama weer een pati?nt, en herinnerde me een soortgelijk scenario. Tijdens die ziekenhuisopname zag ik auto's geparkeerd op een pad naast de gigantische parkeerterreinen. Opmerking voor mezelf: "Bereid je voor om dit pad de volgende keer dat ik op bezoek ben te bekijken." Dus dat deed het.

Er was een kaart van het routesysteem bij de trailhead. Ik maakte een foto van de kaart op mijn telefoon en begon te joggen terwijl ik het vuile pad met één spoor volgde. Het netwerk van paden leidde me naar richels die uitkeken over de Connecticut River Valley. Ik zat een paar minuten op het warme graniet en ademde in het uitzicht Nike Air Max 90 Damen van golvende groene valleien en heuvels. Diepe zucht. Ik volgde mijn stappen en volgde vervolgens een breed, versleten verbindingspad dat naar een vallei leidde met een bevervijver en een camping ernaast. Ik bracht drie uur door het bos door, in een kinderlijk genoegen om deze plaatsen van schoonheid en verfrissing direct naast het ziekenhuisterrein te ontdekken.

Het is nieuwsgierig naar mij om deze startpunten op het ziekenhuisterrein te vinden. Als ik een stad bezocht, wist ik niet dat ik niet zou beginnen met het zoeken naar paden in een ziekenhuis! Maar op een andere manier is het logisch. Alleen goede mensen kunnen voor zieke mensen zorgen. Goed in gedachten en lichaam. Een verzorger kan niet geven wat hij niet heeft. Dus misschien zien ziekenhuizen de waarde van het cre?ren van trailnetwerken (of op zijn minst bijdragen aan Nike Air Force 1 Dames hun onderhoud) om werknemers middelen voor welzijn te bieden.

Ik ben een geregistreerde verpleegster. Ik voel me comfortabel in een ziekenhuisomgeving, spreek het jargon, ontcijfer de verschillende piepgeluiden en zie meer blote huid van mensen dan ik zou willen. Verpleegster zijn en dochter zijn van een zieke ouder zijn echter twee verschillende rollen. Een geliefde in een ziekenhuis hebben, kan de energie en kracht van iedereen opzuigen. Wetende dat er een uitstel van groen in de buurt is, is voor mij een beloningssysteem. Als ik een paar uur geduldig naast mijn moeder kan zitten, mag ik over de paden rennen om mijn energie te herstellen.

Dus bedankt, mam. Niet bedankt dat je in het ziekenhuis bent, maar bedankt dat je weet wie ik ben en dat ik in het bos moet zijn voor balans en heelheid en kracht om daar bij jou en papa te Nike Air Max 270 Mujer blijven. Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik voor MIJ rende. Voor mijn geestelijke gezondheid en welzijn. Maar mama, in haar 82 jaar verdiende wijsheid, weet dat ik voor HEN moet rennen. Zodat ik met hen sterk en aanwezig kan blijven in dit verouderings- en stervensproces.